کد مطلب:141830 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135
شهادت عبدالرحمن
بعد از نماز ظهر بود كه درگیری از سر گرفته شد. عبدالرحمن از امام اجازه گرفت و در حالی كه این رجز را می خواند وارد میدان رزم شد:
«صبرا علی الاسیاف و الاسنة
صبرا علیها لدخول الجنة؛ [1] .
شكیبایی بر شمشیرها و نیزه ها، آری شكیبایی تا كه به بهشت وارد شوی».
او پس از این كه عده ای را از پا درآورد، به شهادت رسید.
بلاذری نقل كرده كه «عبدالرحمن بن عبدالله بن كدن» این گونه می گفت:
«انی لمن ینكر فی ابن الكدن
انی علی دین حسین و حسن؛ [2] .
به كسی كه من را نشناسد می گویم: من پسر كدن هستم، آری من بر دین حسین و حسن می باشم».
«صبرا علی الاسیاف و الاسنة
صبرا علیها لدخول الجنة؛ [1] .
شكیبایی بر شمشیرها و نیزه ها، آری شكیبایی تا كه به بهشت وارد شوی».
او پس از این كه عده ای را از پا درآورد، به شهادت رسید.
بلاذری نقل كرده كه «عبدالرحمن بن عبدالله بن كدن» این گونه می گفت:
«انی لمن ینكر فی ابن الكدن
انی علی دین حسین و حسن؛ [2] .
به كسی كه من را نشناسد می گویم: من پسر كدن هستم، آری من بر دین حسین و حسن می باشم».
[1] ابصار العين، ص 132.
[2] انساب الاشراف، ج 3، ص 196.